Cztery lata pracowałem w Radzie Programowej Polskiego Radia SA, mówiono „dużego” Radia, w latach 2002 – 2006. Spotykaliśmy się raz w miesiącu i opiniowaliśmy decyzje Zarządu PR SA. lub dyskutowaliśmy z Zarządem i Dyrektorami Anten o tematach zgłoszonych przez siebie.

2002 - 06

Cztery lata pracowałem w Radzie Programowej Polskiego Radia SA, mówiono „dużego” Radia, w latach 2002 – 2006. Spotykaliśmy się raz w miesiącu i opiniowaliśmy decyzje Zarządu PR SA. lub dyskutowaliśmy z Zarządem i Dyrektorami Anten o tematach zgłoszonych przez siebie. Większych problemów politycznych nie było chociaż oczywiście stanowiska poszczególnych członków Rady były sygnalizowane jednoznacznie. Doświadczenie i ludzie ciekawi, zarówno goście-eksperci, dziennikarze PR, także koleżanki i koledzy z Rady.

Zawsze po zakończeniu takiej kadencyjnej pracy doświadcza się poczucia pewnego niedosytu. Mnie osobiście nie udało się namówić Zarządu, aby z tradycyjnej, klasycznej formy radiowej stworzyć skuteczną wartość promocyjną Polskiego Radia, i wykorzystując cały dorobek radia i zespołu, przekonać słuchaczy do swojej wersji programu radiowego.

Nie udało się również wprowadzić na antenę lub do internetu materiałów archiwalnych Polskiego Radia. Myślę, że ma to wielkie znaczenie dla wielu osób wychowanych na „radiu” klasycznym. Czy tego nie chcieli? Zapewne takie tradycyjne podejście do radia, wiązałoby się z poważnym ryzykiem. Reklamy kupowane są w takich mediach, w tym przypadku stacjach radiowych, które mają ( a raczej wykazują w badaniach) dużą słuchalność. A pod uwagę nie bierze się kto słucha, a nie ząś jaki jest potencjał, portfel tych słuchaczy. Polskie Radio nie ma małej słuchalności, ale jest (niestety) za RMF-em i Zetką. A reklamy stanowią znaczącą pozycję w budżecie Polskiego Radia SA.