Jeden z nieoficjalnych wskaźników gospodarczej koniunktury zakłada, że im więcej buduje się wieżowców, tym bliżej załamania znajduje się dana gospodarka. Koncepcja nosi nazwę „indeksu drapaczy chmur”, na początku 1999 roku zaproponował ją Andrew Lawrence, analityk nieruchomości z firmy Dresdner Kleinwort Wasserstein. Pierwszymi przykładami na potwierdzenie tej prawidłowości miały być budowane w czasach pierwszej wielkiej recesji na początku XX wieku nowojorskie budynki Singera i firmy Met Life. Następne najwyższe na świecie konstrukcje jak Chrysler Building i Empire State Building zwiastowały krach z 1929 roku. Nieistniejące już wieże WTC otwierano podczas załamania na rynku paliwowym, a bliźniacze wieże ze stolicy Malezji w przededniu azjatyckiego kryzysu finansowego. Współczynnik podlegał kolejnym modyfikacjom, ale kilka razy zdążył się sprawdzić jako miernik korelacji kryzys – wysokość wieżowców.

Indeks drapaczy chmur, czyli wieżowce, które wróżą krach 26 stycznia 2015, 05:50 http://forsal.pl